روح

خداوند نعیم بهشت بر آدم مباح کرد و گفت :  تنها گرد آن درخت مگرد ! ، و از میان نعیم بهشت ، آدم گرفتار آن درخت بود ، تنها !

« روح الارواح سمعانی »

بوکوفسکی

ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺑﺪﻭﻥ ﺧﻮﺩﻡ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ. ﺩﻧﯿﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩ

ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﻣﯿﮑﺮﺩ. ﻭ ﻣﻦ ﺍﻥ ﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩﻡ . ﺧﯿﻠﯽ

ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮﺩ. ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯿﺪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺷﻬﺮﺩﺍﺭﯼ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﻭ ﺁﺷﻔﺎﻝ ﻫﺎ ﺭﺍ

ﺟﻤﻊ ﮐﻨﺪﻭ ﻣﻦ ﻧﺒﺎﺷﻢ . ﯾﺎ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺟﻠﻮﯼ ﺩﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻣﻦ

ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻨﺶ ﻧﺒﺎﺷﻢ. ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺑﺪ ﺗﺮ ﯾﮏ ﺯﻣﺎﻧﯽ

ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮔﻢ، ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﮐﺸﻒ ﺷﻮﻡ. ﺍﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ

ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ، ﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﯿﺘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ ﯾﺎ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ

ﻣﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻣﯿﻔﺸﺎﺭﻧﺪﮐﻠﻤﺎﺗﻢ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ. ﮐﻠﻮﭖ

ﻫﺎ ﻭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻫﺎﯾﯽ ﺷﮑﻞ ﻣﯿﮕﯿﺮﻧﺪ . ﺗﻬﻮﻉ ﺁﻭﺭ ﺍﺳﺖ . ﯾﮏ ﻓﯿﻠﻤﯽ

ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ. ﻣﺮﺩﯼ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺷﺠﺎﻉ ﺗﺮ ﻭ

ﺑﺎﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻮﺩ. ﺧﯿﻠﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ .. ﺍﻧﻘﺪﺭ

ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻫﺎ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻔﺮﺍﻍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ. ﺑﺸﺮﯾﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ

ﭼﯿﺰﯼ ﺍﻏﺮﺍﻕ ﻣﯿﮑﻨﺪ، ﺩﺭ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﻬﺎﯾﺶ ، ﺩﺷﻤﻦ ﻫﺎﯾﺶ، ﺍﻫﻤﯿﺖ

ﺍﺵ .

ﻣﺮﺩﻩ ﺷﻮﺭ ﻧﮋﺍﺩ ﺑﺸﺮ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﻧﺪ

ﺣﺎﻻ

ﺣﺎﻟﻢ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪ

ﭼﺎﺭﻟﺰ ﺑﻮﮐﻮﻓﺴﮑﯽ