آنکه دوستی دارد بی آنکه خود آگاه باشد به قالب آنکه دوستش دارد در می آید. دوست پیش نگاه دوست شفاف میگردد.
هستیشان با هم مبادله می شود. خوی و سیمای یکی، به رنگ و شکل دیگری در می آید. روح ها به یکدیگر تشبه می جویند.
و این قدم گذاشتن در مرزی است خطرناک... لبۀ تیغ!... ورطه ای که یکسویش کامروایی است و سوی دیگرش دلزدگی.
لذات فلسفه - ویل دورانت
