آرامش دوباره

طوفان که فرو نشست،

ابرهای پر غریو که پراکند

و نخستین پرتو خورشید که باز تابید بر زمین

که هنوز از باران خیس است،

همه چیز بوی زندگی می‌گیرد.

 از پس آغازی و رشدی دوباره

هر علف و هر بوته تنفس آغاز می‌کند؛

هوا تازه و پاکیزه می‌شود،

شاخه‌های درختان سر برمی‌آورد،

گیسوان ژولیده دوباره آراسته می‌شود

و آرامش دوباره باز می‌گردد.

همان آرامش پیش از توفان

که همانندی ندارد در هیچ چیز.

احمد شاملو