اوژن یونسکو در نمایشنامه کرگدن (Rhinoceros) به بررسی موضوعاتی چون هویت، انسانیت و فشارهای اجتماعی می‌پردازد. این اثر، که یکی از مهم‌ترین نمایشنامه‌های قرن بیستم به شمار می‌آید، داستان یک شهر کوچک در فرانسه را روایت می‌کند که ساکنان آن به تدریج به کرگدن تبدیل می‌شوند. این تغییر ناگهانی و فراگیر به عنوان نمادی از تمایلات غریزی، خشونت و حرص و آز در جامعه مدرن به تصویر کشیده شده است.
شخصیت برنژه، تنها فردی است که در برابر این دگرگونی جمعی مقاومت می‌کند و تلاش می‌کند تا انسان باقی بماند، حتی اگر مجبور باشد بهای گزافی بپردازد.
یونسکو از تبدیل شدن انسان‌ها به کرگدن به عنوان یک تمثیل برای نقد جامعه‌ای استفاده می‌کند که در آن افراد هویت و اصالت خود را گم کرده‌اند و تحت تأثیر فشارهای اجتماعی به رفتارهای غیرانسانی روی می‌آورند.
این نمایشنامه با ایجاد لحظات خنده‌دار و مفرح، احساسات متنوعی را در مخاطب برمی‌انگیزد و ترکیبی از طنز و تراژدی را ارائه می‌دهد.
یونسکو با این اثر، چالش‌های حفظ انسانیت در دنیایی پر از پوچی و بی‌معنایی را مورد بررسی قرار می‌دهد و نشان می‌دهد که چگونه افراد ممکن است تحت فشارهای اجتماعی به تغییرات غیرانسانی تن دهند. او بر این نکته تأکید دارد که انسان بودن یک انتخاب است و افراد باید خودشان بخواهند که از مسخ شدن جلوگیری کنند.
