عطشنا

هر چیز می نویسم٬ پنداری دلم خوش نیست و بیشتر آنچه در این روزها نبشتم همه آنست که یقین ندانم که نبشتنش بهتر است از نانبشتن. ای دوست٬ نه هرچه درست و صواب روا بود که بگویند. و نباید که در بحری در افکنم خود را که ساحلش پدید نبود و چیزها نویسم بی خود که چون واخود آیم برآن پشیمان باشم و رنجور٬ حقا و به حرمت دوستی که نی دانم که اینکه می نویسم راه سعادت است که می روم یا راه شقاوت. حقا که نی توانم که ننویسم و جز گوی بودن در میدان تقدیر روی نیست... «تمهیدات» اثر: عین القضاة همدانی

مرد معمایی

بگو ای مرد معمایی، کدام را بیشتر دوست داری
پدرت، مادرت، خواهرت یا برادرت؟
ــ نه پدر دارم نه مادر، نه خواهر و نه برادر
دوستانت؟
ــ سخنی می‌گویید که معنایش تاکنون در نظرم ناشناخته مانده
وطنت؟
ــ نمی‌دانم در کدام سرزمین جای دارد
زیبایی؟
ــ او را دوست می‌داشتم اگر به کمال رسیده و جاودانی بود
زر؟
ــ از آن بیزارم همانگونه که شما از خدا بیزارید
هان،‌پس چه دوست داری،‌ای بیگانهٔ عجیب؟
ــ‌ ابرها را دوست دارم، ابرهایی که در آنجا می‌گذرند...
در آنجا... آن ابرهای شگفت انگیز
شگفت انگیز

شارل بودلر

عطشنا

مرد معمایی

در انتظار ترجمهٔ استاد منوچهر بدیعی از رمان«اولیس» که امیدوارم هر چه زودتر اجازه نشر بگیرد.

سرآغاز

تکنیک‌های روایی جویس

جستجوی این وبلاگ