عطشنا

هر چیز می نویسم٬ پنداری دلم خوش نیست و بیشتر آنچه در این روزها نبشتم همه آنست که یقین ندانم که نبشتنش بهتر است از نانبشتن. ای دوست٬ نه هرچه درست و صواب روا بود که بگویند. و نباید که در بحری در افکنم خود را که ساحلش پدید نبود و چیزها نویسم بی خود که چون واخود آیم برآن پشیمان باشم و رنجور٬ حقا و به حرمت دوستی که نی دانم که اینکه می نویسم راه سعادت است که می روم یا راه شقاوت. حقا که نی توانم که ننویسم و جز گوی بودن در میدان تقدیر روی نیست... «تمهیدات» اثر: عین القضاة همدانی

مرگ نهنگ‌ها

کرونا حداقل یادآوری کرد که مرگ چقدر نزدیک و بدیهی است. وقتی خیلی غرق زندگی و مشغله‌های روزمره میشی یادت میره که آخرش قرار بمیری و این اتفاق صرفا در آخر ماجرا نیست. مرگ خیلی نزدیک ما زندگی میکنه.

مرگ نهنگ

عطشنا

مرگ نهنگ‌ها

در انتظار ترجمهٔ استاد منوچهر بدیعی از رمان«اولیس» که امیدوارم هر چه زودتر اجازه نشر بگیرد.

سرآغاز

تکنیک‌های روایی جویس

جستجوی این وبلاگ