همه انسان‌ها، در لحظاتی از زندگيشان،
خود را تنها احساس می کنند. و تنها هم هستند. ... انسان يگانه موجودی است که می
داند تنهاست و يگانه موجودی است که در پی يافتن ديگری است. طبيعت او ... ميل و عطش
تحقق بخشيدن خويش در ديگری را در خود نهفته دارد. انسان خود درد غربت و بازجستن
روزگار وصل است.
بنابراين آن‌گاه که او از خويشتن آگاه
است از نبود آن ديگری يعنی از تنهايی اش هم آگاه است.... ما همه نيروهايمان را به
کار می گيريم تا از بند تنهايی رها شويم. برای همين، احساس تنهايی ما اهميت و
معنايي دوگانه دارد: از سويی آگاهی برخويشتن است، و از سوی ديگر آرزوی گريز از
خويشتن...!
دیالکتیک تنهائی / اوکتاویو پاز /
مترچم: خشایار دیهیمی
در سال ۱۹۸۰ دانشگاه هاروارد به او دکترای افتخاری اهدا کرد و در سال ۱۹۸۱ مهم‌ترین جایزه ادبی اسپانیا یعنی جایزه سروانتس نصیب او شد. سرانجام در سال ۱۹۹۰ آکادمی ادبیات سوئد، جایزه نوبل ادبیات را به اوکتاویو پاز شاعر سرشناس مکزیکی به پاس نیم قرن تلاش در زمینه شعر و ادبیات مکزیک اهدا کرد. او در آنجا سخنرانی مهمی درباره «در جست‌وجوی اکنون» ایراد کرد.
