عطشنا

هر چیز می نویسم٬ پنداری دلم خوش نیست و بیشتر آنچه در این روزها نبشتم همه آنست که یقین ندانم که نبشتنش بهتر است از نانبشتن. ای دوست٬ نه هرچه درست و صواب روا بود که بگویند. و نباید که در بحری در افکنم خود را که ساحلش پدید نبود و چیزها نویسم بی خود که چون واخود آیم برآن پشیمان باشم و رنجور٬ حقا و به حرمت دوستی که نی دانم که اینکه می نویسم راه سعادت است که می روم یا راه شقاوت. حقا که نی توانم که ننویسم و جز گوی بودن در میدان تقدیر روی نیست... «تمهیدات» اثر: عین القضاة همدانی

آفریننده

آفریننده روزگاری یاران خویش را می جست فرزندان امید خویش را. هان! او چنین دریافت که آنان را نخواهد یافت، مگر آنکه نخست خود آنان را بیافریند.

نیچه

صد سال تنهایی

اگر کسی تو را آنطور که میخواهی دوست ندارد، به این معنی نیست که تو را با تمام وجودش دوست ندارد
صد سال تنهایی - گابریل گارسیا مارکز

ناشناس

هر کجا میروی با تمام قلبت برو
ناشناس! - راست میگم

ویل دورانت

آناکساگوراس چون عقیده داشت خورشید خدا نیست یونانیان وی را تبعید کردند. و هاله هایی را که نقاشان قدیم برگرد سروصورت قدیسان رسم میکردند، اثری از همین خورشید پرستی پیشینیان بود

لذات فلسفه ، اثر ارزشمند: ویل آریل دورانت

صوفی کیست

از او پرسیدند صوفی کیست؟

گفت: ذات منفردی که کسی او را قبول نمی کند و او کسی را قبول نمی کند.

حسین منصور حلاج از کتاب: پردۀ پندار، تألیف علی دشتی

نوشته بر دریا

شبی نماز می کرد. آوازی شنید که: « هان! بولحسنو! خواهی که آنچه از تو می دانم با خلق بگویم تا سنگسارت کنند؟» شیخ گفت: ای بار خدایا! خواهی که آنچه از رحمت تو می دانم و از کرم تو می بینم با خلق بگویم تا هیچ کست سجود نکند؟

نوشته بر دریا - شفیعی کدکنی میراث عرفانی ابوالحسن خرقانی