"مارسل پروست" خالق بلندترین رمان جهان "در جست وجوی زمان از دست رفته" ؛ داستانی که مجلدات آن از سال ۱۹۱۳ تا ۱۹۲۷ طی ۱۴ سال در فرانسه منتشر شد و در همان روزها این اثر را شاهکاری بی مثال و بسیاری آن را بزرگ‌ترین رمان قرن یا تاریخ نامیدند. پروست در این رمان به شرح تجربیات راوی (که در طول رمان نامش ذکر نمی شود) از کودکی تا بزرگسالی می پردازد و روایت‌های مواجهه و فراگیری هنر، حضور در اجتماع و دلباختگی‌اش را نقل می کند.
پروست در مجلد "اسیر" از این رمان به تاثیر تابلوی "چشم انداز دلفت" بر "برگوت" یکی از شخصیت های رمان اشاره می کند. برگوت مقاله ای در خصوص این تابلوی "ورمیر" می خواند و برای دیدن این اثر که برای نمایشِ موقت از لاهه به پاریس آورده شده، به نمایشگاه آثار نقاشان هلندی می رود و در حالی که به رنگ درخشان زرد تابلو خیره مانده با خود می گوید:
«...من باید این طور می نوشتم. کتاب های اخیرم خشک اند، باید چند دست رنگ می زدم، باید جمله را به خودیِ خود زیبا و ارزشمند می کردم، مثل این دیوار زرد...»
ورمیر نقاشِ مورد علاقه ی مارسل پروست بود. پروست این نقاشی را بزرگ ترین نقاشی جهان می داند و در کتاب جستجوی زمان از دست رفته ستایش فراوانی از این اثر می کند. و در مورد این اثر می نویسد:
( بعد از آنکه چشم انداز دلفت را در موزه لاهه دیدم، دیگر اطمینان دارم که این زیباترین تابلو دنیاست. در طرف خانه سوان، به هر ترتیبی بود سوان را در حال پژوهشی درباره ورمیر نشان دادم.)
"چشم‌انداز دلفت" اثری از "یوهانس ورمیر" نقاش هلندی است که بین سال‌های ۱۶۶۰ تا ۱۶۶۱ میلادی کشیده شده‌است. این نقاشی از زادگاه هنرمند در زمره آثار مشهور اوست.
