عطشنا

هر چیز می نویسم٬ پنداری دلم خوش نیست و بیشتر آنچه در این روزها نبشتم همه آنست که یقین ندانم که نبشتنش بهتر است از نانبشتن. ای دوست٬ نه هرچه درست و صواب روا بود که بگویند. و نباید که در بحری در افکنم خود را که ساحلش پدید نبود و چیزها نویسم بی خود که چون واخود آیم برآن پشیمان باشم و رنجور٬ حقا و به حرمت دوستی که نی دانم که اینکه می نویسم راه سعادت است که می روم یا راه شقاوت. حقا که نی توانم که ننویسم و جز گوی بودن در میدان تقدیر روی نیست... «تمهیدات» اثر: عین القضاة همدانی

آرامش رواقی

بنیانگذار مکتب رواقیون زنون نام داشت. وی پیروان خود را معمولاً زیر سقف یک رواق جمع میکرد. آنها معتقد بودند انسانها همه جزئی از خرد مشترک هستند. رواقیون تفاوت میان فرد و جهان را زایل شمردند و به هین ترتیب هرگونه تضاد میان روح و ماده را منکر شدند و گفتند تنها یک طبیعت وجود دارد. به نظر آنها؛ انسان باید رویدادهای خوش زندگی اش را بدون هیاهو بپذیرد. حتی امروزه هم در مورد کسی که اجازه ندهد احساسات بر او غلبه کند، اصطلاح « آرامش رواقی» را بکار میبرند.

یوستین گردر -- دنیای سوفی