عطشنا

هر چیز می نویسم٬ پنداری دلم خوش نیست و بیشتر آنچه در این روزها نبشتم همه آنست که یقین ندانم که نبشتنش بهتر است از نانبشتن. ای دوست٬ نه هرچه درست و صواب روا بود که بگویند. و نباید که در بحری در افکنم خود را که ساحلش پدید نبود و چیزها نویسم بی خود که چون واخود آیم برآن پشیمان باشم و رنجور٬ حقا و به حرمت دوستی که نی دانم که اینکه می نویسم راه سعادت است که می روم یا راه شقاوت. حقا که نی توانم که ننویسم و جز گوی بودن در میدان تقدیر روی نیست... «تمهیدات» اثر: عین القضاة همدانی

زهر

گهگاه اندکی زهر که رویاهای خوش می زاید و سرانجام زهر بسیار برای مرگی خوش.

نیچه

آرامش دوباره

طوفان که فرو نشست،

ابرهای پر غریو که پراکند

و نخستین پرتو خورشید که باز تابید بر زمین

که هنوز از باران خیس است،

همه چیز بوی زندگی می‌گیرد.

از پس آغازی و رشدی دوباره

هر علف و هر بوته تنفس آغاز می‌کند؛

هوا تازه و پاکیزه می‌شود،

شاخه‌های درختان سر برمی‌آورد،

گیسوان ژولیده دوباره آراسته می‌شود

و آرامش دوباره باز می‌گردد.

همان آرامش پیش از توفان

که همانندی ندارد در هیچ چیز.

احمد شاملو

عین القضاة همدانی

مرا گویی بیا برمن ولی بگذار خود خودرا
اطاعت را نهم گردن ولی شرط محالی هست

عین القضاة همدانی - تمهیدات

نوشته بر دریا

"

نیکی صفت خداوند است

ابولحسن خرقانی - نوشته بر دریا؛ محمد رضا شفیعی کدکنی

"

اشتراک در: پست‌ها (Atom)